Kasa celowo zmieniał styl na każdej płycie. Była to w pełni świadoma decyzja artystyczna - nie chciał się powtarzać, a eksperymentowanie i żonglowanie konwencjami traktował jak twórczy obowiązek. Każdy album miał swój unikalny klimat i był muzycznym "projektem tematycznym". Efekt uboczny? Brak typowego grona zagorzałych fanów, bo trudno było przywiązać się do jednej, stałej estetyki.

💿 "Reklama" (1996) - dance/pop z wyraźnymi wpływami eurodance. Zawiera przeboje w stylu "Maczo", idealnie wpasowane w taneczne trendy lat 90. Teksty pełne ironii i przymrużenia oka.

💿 "Kasa czy kasa" (1998) - funkowo-reggae'owy luz, więcej żywych instrumentów i chilloutowy klimat. Humor i autoironia wciąż obecne.

💿 "Inkasent" (2000) - mieszanka hip-hopu, dancehallu i latynoskich rytmów. Kasa odważnie żongluje językiem i rytmem, komentując rzeczywistość w sposób satyryczny.

💿 "Kontrakt" (2002) - urban pop z domieszką R&B. Brzmienie stonowane, a teksty dojrzalsze.

💿 "Muzyka mojej mamy" (2004) - retro hołd dla lat 60. i 70., bigbitu i soulu. Nostalgiczne aranżacje i klasyczne instrumentarium.

💿 "Kasa Śledzi" (2006) - taneczny electro-pop z klubową energią. Autoironia i zabawa konwencją w czystej postaci.

Kasa nigdy nie był artystą jednej szufladki - i chyba właśnie to jest jego największą siłą. Jego dyskografia to kalejdoskop gatunków i nastrojów, w którym każdy znajdzie coś dla siebie, jeśli tylko da się porwać tej muzycznej podróży bez mapy.