Polska na Eurowizji to jak wieczne czekanie na tramwaj: niby wiadomo, że kiedyś coś przyjedzie, ale sukces? To już inna bajka. Edyta Górniak wyśpiewała nam srebro 30 lat temu, a od tamtej pory głównie szukamy się w końcowych rubrykach tabeli. Teraz jednak wchodzi na scenę Justyna Steczkowska – kobieta, której głos ma więcej oktaw niż przeciętny polski artysta letnich hitów. Ma 52 lata, ale scenicznie to cyborg: nienaganna figura, perfekcyjnie dopracowane występy i współpraca z mediami na poziomie, którego Edyta mogłaby pozazdrościć.

Sama Steczkowska podkreśla:

„Eurowizja to nie tylko konkurs, to spektakl. Wychodzę na scenę, by dać ludziom emocje, a nie tylko zbierać punkty.”

Jej „Gaja” to nasza nowa nadzieja, może wreszcie zamiast: „Poland, zero points” usłyszymy coś zupełnie innego.

Edyta Górniak, zapytana o szanse Justyny, rzuciła enigmatycznie:

„Sukces na Eurowizji to nie tylko głos, to energia, którą trzeba wysłać w świat.”

Może to właśnie ta „energia” sprawiła, że Polska od lat wraca z Eurowizji na tarczy.

Michał Szpak, który sam próbował podbić Eurowizję w 2016 roku, kibicuje Steczkowskiej, ale zwraca uwagę na polityczne realia konkursu:

„Możemy wysłać nawet Freddiego Mercury’ego, a i tak nie mamy gwarancji, że dostaniemy punkty od sąsiadów.”

Mimo to fani trzymają kciuki, bo jeśli nie teraz, to już chyba nigdy!