Jarocin był czymś znacznie więcej niż tylko festiwalem — był oazą wolności w szarej rzeczywistości PRL-u. Muzyka była tu językiem buntu, a młodzi mogli wyrazić swoje emocje bez cenzury. Takiej atmosfery próżno szukać gdzie indziej.

Relacja o festiwalu, którą pokazano w „Dzień Dobry TVN”, pełna była mocnych wspomnień artystów i organizatorów. Na scenie Jarocina od lat królowały zespoły, które potem zdobywały szczyty popularności — jak Maanam, TSA, T.Love czy Big Cyc. Co roku do miasteczka zjeżdżało ponad 20 tysięcy szukających oddechu od szarości.

Organizacja takiej imprezy była niemałym wyzwaniem.

— Żeby zakwaterować artystów, wypożyczyliśmy namioty-beczki od OHP

— opowiadał producent, Walter Chełstowski.

— Ubikacja? Deska z dziurą i rynna jak dla krów.

Zdecydowana większość uczestników była młodymi ludźmi z małych miejscowości, szukającymi szansy na wyrażenie siebie.

— Mogli się wyszaleć, postawić irokeza

— podkreślał Zbigniew Hołdys.

Skiba przypomniał swoje doświadczenia z 1982 roku, kiedy zatrzymano go podczas festiwalu za kolportowanie ulotek.

— Siedziałem trzy miesiące, a miałem świadomość, że mogą mnie zamknąć na znacznie dłużej

— opowiada muzyk.

Dla Muńka Staszczyka Jarocin był miejscem formującym.

— Mój pierwszy koncert był w 1981, jeszcze z zespołem Opozycja

— mówił artysta.

— T.Love zagrał tu potem kilka razy. Jarocin na zawsze pozostanie częścią mojej historii.

Socjolog prof. Mirosław Pęczak podkreśla, jak znaczące było to zjawisko.

— Średnia wieku była poniżej 20 lat, a młodzież przyjeżdżała z całej Polski

— wskazuje.

— Nie była to impreza jednej grupy czy regionu. W 1985 roku frekwencja sięgnęła blisko 30 tysięcy — był to największy festiwal na wschód od Łaby.

Jarocin pokazał, że młodzi mają moc zmienić rzeczywistość — poprzez muzykę, sztukę i samych siebie.