Śmierć Joanny Kołaczkowskiej poruszyła całą Polskę. Aktorka kabaretowa, znana z grup Potem i Hrabi, odeszła 17 lipca w wieku 59 lat, otoczona rodziną i przyjaciółmi. Jeszcze kilka miesięcy temu mówiła o planach zawodowych na rok 2026. Nikt nie przypuszczał, że czas tak szybko się skończy.

Już w kwietniu kabaret Hrabi poinformował, że Kołaczkowska zmaga się z chorobą nowotworową. Teraz jej bliska przyjaciółka, Beata Harasimowicz, w rozmowie z Mateuszem Szymkowiakiem wyjawiła, że był to rak mózgu. Operacja odbyła się błyskawicznie, lekarze zrobili wszystko, co było możliwe. Niestety – nie wystarczyło.

Joanna Kołaczkowska przez trzy dekady rozśmieszała miliony, ale prywatnie była osobą refleksyjną, wrażliwą, kruchą. W wywiadzie z Marcinem Mellerem przyznała, że spisała testament i szczegółowo zaplanowała swój pogrzeb. Chciała być skremowana, a uroczystość – świecka, wypełniona wspomnieniami i jej ulubioną muzyką. Nie chciała udawanego patosu.

Od lat czuła się obco w Kościele. Spowiedź, którą kiedyś przeżyła jako traumę, sprawiła, że zamknęła za sobą drzwi świątyni na zawsze.

– „Nie mam potrzeby wracać. Tam nie było dla mnie ciepła, miłości. Nie było mnie”

– mówiła w rozmowie z Szymonem Majewskim.

Mimo świadomości nieuleczalnej choroby do końca snuła plany i żartowała. Miała wizję, że kabaret Hrabi po jej odejściu zakończy działalność, choć sama wskazała osoby, które mogłyby ją ewentualnie zastąpić. To pokazuje, jak bardzo kochała to, co robi, i jak realistycznie podchodziła do rzeczy ostatecznych.

Joanna Kołaczkowska zostawiła po sobie nie tylko śmiech, ale i ciszę, w której dziś brzmią słowa – śmiała się dla nas wszystkich, ale własne życie traktowała z powagą i czułością.