Aleksandra Konieczna to jedna z najwybitniejszych polskich aktorek, ale droga do miejsca, w którym jest dziś, była długa i bolesna. Urodziła się 13 października 1965 roku w Prudniku i od dziecka marzyła o scenie - choć rówieśnicy kpili z jej planów, a dziadkowie twierdzili, że do szkół aktorskich chodzą "tylko kobiety lekkich obyczajów". Nie poddała się - ukończyła warszawską PWST i zadebiutowała w Teatrze Współczesnym.

Szybko jednak zrozumiała, że chce czegoś więcej. Wyjechała do Francji, gdzie studiowała antropologię na Sorbonie, pracowała w galerii i restauracji, a nawet dostała angaż w sztuce W poszukiwaniu straconego czasu. Wróciła do Polski, gdy pojawiła się propozycja z Teatru Dramatycznego. W tym czasie zakochała się w starszym o 15 lat reżyserze Andrzeju Maju. Mimo ostrzeżeń, że mężczyzna ma problem z alkoholem, wyszła za niego. Małżeństwo okazało się toksyczne.

- "Myślałam, że siłą miłości go uleczę. Nie udało się. To był obłęd"

- wspominała po latach.

W wieku 31 lat urodziła córkę, ale gdy w oczach niemowlęcia zobaczyła strach, spakowała się i odeszła. Dwa lata później doznała udaru. Potem przeszła operację kręgosłupa i zabieg na sercu. Z każdej z tych prób wychodziła silniejsza.

Dziś, po dekadach zmagań, Konieczna jest symbolem hartu ducha. Jej kreacja Zofii Beksińskiej w Ostatniej rodzinie przyniosła jej Orła i uznanie krytyków, a role w Jak pies z kotem i Bożym Ciele potwierdziły klasę aktorki z najwyższej półki. Mimo że przeprowadziła się z Warszawy na wieś, wciąż intensywnie pracuje - nagrywa dla Teatru Telewizji, gra w Minucie ciszy i przygotowuje się do nowego filmu.

Na 60. urodziny można jej życzyć tylko jednego: by w spokoju, który wreszcie odnalazła, mogła dalej tworzyć - tak jak zawsze - z sercem, prawdą i bez kompromisów.