Dziś mija 33. rocznica śmierci Janusza Kruka (7 VIII 1946–18 VI 1992), charyzmatycznego lidera zespołu Dwa Plus Jeden, znanego z hitów takich jak Chodź, pomaluj mój świat, Windą do nieba czy Iść w stronę słońca. Muzyk był gitarzystą, wokalistą i głównym kompozytorem grupy, która od swojej premiery w 1971 roku szybko zyskała status jednej z najważniejszych formacji polskiej muzyki pop i rock .

Edukowany w warszawskiej szkole muzycznej, w klasie kontrabasu, Janusz już w latach 60. zakładał swoje pierwsze zespoły, w tym Warszawskie Kuranty, gdzie poznał Elżbietę Dmoch. W 1971 roku powstało Dwa Plus Jeden, które osiągnęło ogólnopolski sukces — ich debiutancki album Nowy wspaniały świat uzyskał status złotej płyty.

Kruk był również twórcą aranżacji i muzyki do teatrów — m.in. spektaklu Szaleństwa pana Hilarego (1987). Niestety, jego zdrowie zaczęło się pogarszać pod koniec lat 80. — muzyk dwukrotnie zasłabł, m.in. podczas trasy w USA, a później z powodu choroby serca musiał przerwać karierę.

Janusz Kruk zmarł na zawał serca 18 czerwca 1992 roku w Warszawie, mając zaledwie 45 lat. Współtworzył zespół z Elżbietą Dmoch — para była także małżeństwem od 1973 do końca lat 80. Po jego śmierci grupy już nie udało się odbudować — choć próbowała reaktywować skład pod koniec lat 90., to bez niego nie odzyskała dawnego blasku.

Janusz Kruk pozostawił po sobie bogaty dorobek — dziesięć płyt studyjnych, liczne złote krążki i dziedzictwo zakorzenione w historii polskiej muzyki. Dla wielbicieli pozostanie legendą, a dziś jego pamięć — tak jak jego kompozycje — trwa.