Hubert Urbański od ponad dwóch dekad króluje w polskiej telewizji. Po 26 latach rozstał się z TVN i przeszedł do Polsatu, gdzie nadal prowadzi Milionerów. W rozmowie z magazynem VIVA! prezenter zaskakująco otwarcie mówi o przemijaniu, strachu przed bezczynnością i o tym, co naprawdę napędza go do życia.

- Dwudziestolatkowi przyszłość obiecuje full opcję. Pięćdziesięciodziewięciolatek ma coraz więcej za sobą i coraz mniej przed sobą. Banalne, ale prawdziwe

- mówi Urbański.

Choć wciąż wygląda jak z okładki, nie udaje, że czas go nie dotyczy.

- Pierwszy raz to zabolało koło czterdziestki. Potem minęło, ale wróciło po pięćdziesiątce. Wszyscy chcemy być raczej młodzi niż starzy, zdrowi niż chorzy. Takie oczywistości, a jednak bolą

- przyznaje.

Zmiana stacji? Bez sentymentów.

- Nie zdążyłem się rozczulić, bo w biegu przeskoczyłem z jednej do drugiej. Widz pewnie nawet nie zauważył, że zmieniło się logo kanału - program ten sam, prowadzący ten sam, jedziemy dalej

- żartuje. Ale zaraz dodaje poważniej:

- Gdybym naprawdę skończył z telewizją, pustka byłaby nie do zniesienia.

Urbański bez ogródek mówi też o przemijaniu w świecie show-biznesu.

- W pewnym wieku człowiek staje się przezroczysty. Świat ma ci coraz mniej do zaoferowania. Przestajesz być obiektem, na którym ludzie zawieszają wzrok.

Nie zamierza jednak zwalniać.

- Ruszam się, ćwiczę, jeżdżę na motocyklu. Czasem z rozsądku, czasem z próżności. Ale wolę się spocić na siłowni niż siedzieć w fotelu i rozwiązywać krzyżówki.

Na koniec mówi coś, co brzmi jak jego życiowe motto:

- Praca jest dla mnie tym, czym paliwo dla silnika. Nie chcę gasnąć, póki mam siłę, żeby odpalić.

Bez taniego patosu, bez udawania - Urbański mówi głośno to, czego wielu się boi: starość przyjdzie, ale lepiej ją przywitać w ruchu niż w bezruchu.